Wednesday, November 17, 2010

ΠΟΠΗ ΒΟΥΤΣΙΝΑ: ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ



Δέκα χρόνια από τον θάνατο της Πόπης Βουτσινά, είκοσι χρόνια από την πτώση του τείχους, τριάντα έξι χρόνια από το Πολυτεχνείο. Οι αριθμοί ενδεικτικοί του χρόνου που περνάει. Ή μήπως όχι;
Φαίνεται πως για κάποιους ο χρόνος έχει παγώσει σε μια επανάληψη των ίδιων ιδεολογικών απολιθωμάτων, είτε πρόκειται για σταλινικά απολιθώματα είτε για λατρευτικά της βίας μορφώματα. Και η Ελλάδα, ακόμη μια φορά σε ένα δίλημμα: θα ενθαρρύνει τη συνέχεια των τελετουργιών του θανάτου ή θα επιλέξει διαδικασίες ζωής;
Το κείμενό της Πόπης Βουτσινά για το Πολυτεχνείο, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Κάπα»,στις 13/11/87,(είκοσι δύο χρόνια πριν) και αναδημοσιεύτηκε στο βιβλίο «΄Ονειρο ήταν…»των Βαγγέλη Αγγελή και Ολύμπιου Δαφέρμου, εκδ. Γαβριηλίδη,2003, (απ’ όπου και αντιγράφουμε) διατηρεί όλη τη ενάργεια και τη φρεσκάδα ενός ανυπότακτου πνεύματος, που σκεφτόταν και αισθανόταν πριν από τον καιρό του. Και έτσι μπορεί να φωτίσει το σήμερα.
Γεωργία Κατωπόδη.


Η απόδοση του νοήματος του Πολυτεχνείου στη Μεταπολίτευση
''..Ορισμένες στιγμές ή πλευρές εκείνου του Κινήματος, που τα είχε λίγο χαμένα (γι’ αυτό και έφαγαν από τις σάρκες του οι πιο αντίθετες θεωρήσεις),αλλά πότε πότε τα ήθελε κι όλα, με συγκινούν πάντα. Γιατί είναι η προσωπική μου μύηση στην ιστορία..''
Πόπη Βουτσινά

Διαβάστε περισσότερα..

1 comment:

  1. Έχω μείνει άναυδη με το κείμενο της Γ. Κατωπόδη. Σε 2 γραμμές τα είπε όλα. Μα όλα. Εννοεί όμως αυτό που κατάλαβα; Ότι έχουμε πέσει στην ενέδρα που μας στήσανε αριστεροκουκουεδοαναρχογκωσίστ ζόμπυ; Ή κάτι άλλο;

    ReplyDelete