''Aκόμη μια φορά ενώπιον… εθνικού διχασμού με αφορμή τη σειρά 1821 του ΣΚΑΙ.Από τη μια μεριά η “ιστορική αλήθεια” των συντελεστών της σειράς και από την άλλη το “ανιστόρητο πάθος” διαφόρων θιγόμενων υπερπατριωτών και άλλων.
Η σχετική ελαφρότητα-κατά τη γνώμη μου- με την οποία η πρώτη πλευρά αντιμετωπίζει την κατάρριψη των “μύθων” του 21,επικαλείται τον ορθό λόγο,την ιστορική ακρίβεια,την Αλήθεια,αποκρύπτοντας το αυτονόητο:ότι και αυτή διαπνέεται από κάποια πρόθεση,από κάποια ερμηνευτική άποψη των γεγονότων,από κάποια ιδεολογία...''
Καλημέρα,
ReplyDeleteΣυμφωνώ με την προσέγγιση σας για τις διαφορετικές όψεις της αλήθειας. Η άκρατη ωραιοποίηση εναντίον ενός ψυχρού ορθολογισμού. Τελικά, έχω την αίσθηση, πως σαν λαός, στεκόμαστε επικριτικά απέναντι στον εαυτόν μας και δεν αποδεχόμαστε ούτε τα θετικά, ούτε τα αρνητικά μας. Η αρχαία Ελλάδα και η ψωροκώσταινα παλεύουν χωρίς σταματημό μέσα μας. Δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε, ίσως, με τη φύση μας...
AnaBax
Ναι και αυτό είναι το πρόβλημά μας σε σχέση με το τι πρέπει να κάνουμε/ Μήπως είναι πρόβλημα ταυτότητος?
ReplyDeleteΊσως τόσο μεγάλο, που μας τρομάζει η σκέψη του και μόνο. Γι' αυτό προτιμούμε να μην μιλάμε για το Βυζάντιο, για το 1821, για το 1922, για τον Εμφύλιο... Υπάρχουν έτοιμες κονσέρβες ... απόψεων και θέσεων. 'Ενας Γιανναράς, ένας Ράμφος, από διαφορετικές σκοπιές, μιλούν χρόνια γι' αυτά. Νοιάζονται, ασχολούνται. Η γόνιμη σκέψη είναι γραφική στην Ελλάδα. AnaBax
ReplyDelete