''ΛΙΒΥΗ'' της ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΟΤΖΙΑ

''..«Τι είναι πιο αποτελεσματικό προκειμένου να καταλάβουμε τη Ρωσία του 19ου αιώνα, το “Πόλεμος και ειρήνη” ή ένα βιβλίο ιστορίας;» Το ερώτημα που έθεσε ο επιφυλλιδογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» Gideon Rachman δεν είναι ρητορικό. Η βιωματική γνώση που εξασφαλίζει ένα λογοτεχνικό κείμενο είναι μερικές φορές ριζοσπαστικότερη, ανατρεπτικότερη και συγκλονιστικότερη από τη γνώση που προσφέρουν οι πληροφορίες μιας πολιτικής ανάλυσης. Αν οι δυτικοί δημοσιογράφοι είχαν διαβάσει το μυθιστόρημα του Hisham Matar «In the country of men», συνεχίζει ο Rachman, δεν θα αντιμετώπιζαν τον Καντάφι ως έναν μπουφόνο Βορειοαφρικανό δικτάτορα με γελοίες στολές και στομφώδεις λόγους. Θα αντιλαμβάνονταν, αντιθέτως, τον παραλυτικό φόβο που τρώει τα σωθικά όταν ζεις σε ένα καθεστώς εξαφανίσεων, συλλήψεων και βασανισμών που καταλύει κάθε έννοια ανθρώπινης σχέσης..''

Διαβάστε περισσότερα.. 

Σημείωση Α.Τ. Και ποιά μαρτυρία μπόρεσε να είναι πιό δυνατή από τη ''Φούγκα του θανάτου'' του Πάουλ Τσέλαν, τότε που ο Αντόρνο έλεγε 
'' Μετά το Άουσβιτς δεν μπορεί να γράψουμε ποίηση..''