''..Στο τελευταίο μυθιστόρημα πρωταγωνιστούν ένας παλαιστής, μια φωτογράφος, ένας ερευνητής και ένας νεόκοπος συγγραφέας σε μια ιστορία άγριων ερωτικών περιπτύξεων και μυστηριωδών εξαφανίσεων που εκτυλίσσεται στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τις Σέρρες, την Ξάνθη, την Αδριανούπολη και την Πόλη. Προσωπικότητες που απολαμβάνουν με πάθος τη ζωή, αναχωρητές και επιθετικοί εθνικιστές, ερωτικός αισθησιασμός, εμμονές και πνευματικός μυστικισμός καλούνται να αποτελέσουν τους βασικούς πυλώνες της ιστορίας. Εχω ωστόσο την εντύπωση ότι, υπερεκχειλίζοντας, οι προθέσεις πνίγουν τις εκφραστικές και συνθετικές αντοχές του έργου. Ωσάν ο συγγραφέας τους να παρασύρεται, να υφαρπάζεται, να παγιδεύεται τόσο πολύ από την προβληματική που τον θέλγει, ώστε να υποβιβάζει, να αμελεί, να υποτιμά εκείνες ακριβώς τις προϋποθέσεις, τα χαρακτηριστικά, τις αρετές –τη δραματουργική οικονομία, την υποβλητική ψευδαίσθηση, τον ρυθμικό παλμό– που θα επέτρεπαν στο μυθιστόρημα να αποκτήσει αυτοτέλεια, πνοή, νεύρο. Πράγμα πολύ περίεργο αν σκεφτεί κανείς πως όταν ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης έγραψε τον πρόσφατο θεατρικό μονόλογο «Δεύτερη γέννα» (Πατάκης, 2009)..''
No comments:
Post a Comment