P.HIGHSMITH ''Ο ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ κ.ΡΙΠΛΕΥ''(ΑΓΡΑ)

''Να αναρωτηθούμε, γιατί η επιτυχία του Ripley; Γιατί τα ταλέντα του Ripley τον ανέδειξαν σε κλασικό; Τι τον έκανε διεθνώς αποδεκτό; Ή, μάλλον, περιζήτητο; Τι επέτρεψε στη Highsmith το replay του Ripley (την “Ριπλιάδα” συνθέτουν πέντε βιβλία, από το 1955, μέχρι το 1991). Είναι, όπως γράφτηκε, η “υπέροχη διαστροφή” της Highsmith; Ή η “σνομπίστικη φωνή ανωτερότητας που ενδημεί σε κάθε έναν από εμάς, η φωνή που υποστηρίζει ότι είμαστε εξυπνότεροι και πιο ευαίσθητοι από τους ηλίθιους που μας περιβάλλουν“; Να είναι η ιδιότητα του μάγκα; Είναι ο Ripley μάγκας; “Μάγκας” είναι αρκετό για τον Ripley; Μάλλον όχι. Ο Ripley είναι πέρα από τον “μάγκα”. Είναι πέρα και από τον δολοφόνο, στην κοινή, πεζότατη εκδοχή του. Πρώτα από όλα, η συμπεριφορά του μετά τις δολοφονίες του Dickie και του Freddie. Υποδύεται, προσποιείται, αλλά δεν εξαφανίζεται. Δεν εξαφανίζεται, όπως θα έκανε ένας κοινότοπος δολοφόνος. Παραμένει. Παραμένει και υποδύεται. Ακροβατεί ανάμεσα στους επαγγελματίες διώκτες, στην Μarge και στον πατέρα Greenleaf, σε ανθρώπους που ήξεραν τον Dickie καλύτερα από τον ίδιο. O Ripley..''
Α.ΓΚΌΛΤΣΟΣ
Διαβάστε περισσότερα..