''Σε εφαπτόμενη τροχιά προς τη νουάρ αστυνομική περιπέτεια κινείται και η δεύτερη νουβέλα του Κώστα Καλφόπουλου, «Ενα παράξενο καλοκαίρι» (Αγρα, σελ. 125). Μαέστρος της υποβολής, ο συγγραφέας δείχνει να χρησιμοποιεί το μυστηριώδες αίνιγμα προσχηματικά προκειμένου να φιλοτεχνήσει μιαν ατμόσφαιρα, να υποκινήσει μια διάθεση, να υπαγορεύσει μιαν αίσθηση. Σε ολόκληρη τη διαδρομή της πλοκής, ο ποιητικός συμβολισμός μετρά εξίσου (για να μην πω περισσότερο) με τη λύση του μυστηρίου. Ευάλωτος, ετοιμόρροπος, ανερμάτιστος, εθισμένος στο φαρμάκι της μοναξιάς, ο ήρωας μοιάζει -σε πείσμα της βαριάς του διάθεσης και της οικονομικής δυσπραγίας- να το απολαμβάνει. Ενας ονειροπόλος πλάνητας που δεν λέει να εγκαταλείψει νεανικές απολαύσεις και εφηβικές συνήθειες αναπτύσσοντας με τους τρόπους του παράδοξη γοητεία, η οποία υποβοηθά τις ταυτίσεις. Ο αναγνώστης, έτσι, του παραδίδεται - έτοιμος να συντονιστεί στις διαθέσεις του και να ομονοήσει ακολουθώντας τον σε μια περιπέτεια που άλλοτε φαίνεται σαν μακρόσυρτος βραχνάς και άλλοτε σαν απροσδόκητο συμβάν που ο ήρωας ονειρεύεται με ορθάνοιχτα μάτια..'' της ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΟΤΖΙΑ
No comments:
Post a Comment