«Μπορώ, γιατί θέλω,
όταν πρέπει»
Ιμάνουελ Καντ
Ο Ολι Ρεν προειδοποίησε πρόσφατα την ευρωζώνη να μη βιαστεί να επεκταθεί. Τρεις χώρες είναι υποψήφιες ως νέα μέλη. Η Λετονία, η Λιθουανία και η Πολωνία. Σημειώνουμε ότι η Λετονία, που βρίσκεται σε πτωχευτική κατάσταση, προτίμησε να επιλέξει την εσωτερική υποτίμηση, ως εργαλείο ανταγωνιστικότητας, παρά την υποτίμηση του νομίσματός της. Κι αυτό γιατί θεωρεί την ένταξή της στην ευρωζώνη εθνική επιλογή, με όποιες θυσίες συνεπάγεται η εσωτερική υποτίμηση, προκειμένου να εισέλθει στην «ασφάλεια» του κοινού νομίσματος, παρά τους τριγμούς του. Στις ίδιες δηλώσεις του ο ευρωπαίος επίτροπος προσέθεσε ότι ήταν λάθος η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη, χωρίς να εξηγήσει τους λόγους της άποψής του.
Το γιατί, μπορούμε να πούμε ότι το περιγράφει ο γνωστός καθηγητής του Χάρβαρντ, Κένεθ Ρόγκοφ, σε πρόσφατο πυκνό άρθρο του (A Centerless Euro Cannot Hold) - τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ευρωζώνη ως σύστημα..'' ΤΑ ΝΕΑ
Πιστεύω ότι η ένταξη της Ελλάδος στο € ήταν λάθος, τουλάχιστον πρόωρη.
ReplyDeleteΣυνοπτικά οι κυριότεροι λόγοι:
-Μεγάλο μέρος της Ελληνικής Κοινωνίας και του Ελληνικού Πολιτικού κόσμου είχε -και εξακολουθεί να έχει- την ακράδαντη πεποίθηση ότι τα € φυτρώνουν σε δέντρα («λεφτά υπάρχουν», «Τσοβόλα δώστα όλα» κλπ) και ότι η σπατάλη των δανεικών αυξάνει το ΑΕΠ.
-Οι χαμηλοί τόκοι του €, σε συνδυασμό με την απληστία μεγάλου μέρους της Ελληνικής Κοινωνίας και του Ελληνικού Πολιτικού κόσμου καθώς και με την μυωπική ηλιθιότητα των δανειστών της Χώρας οι οποίοι δεν έβλεπαν ότι με ένα σταθερό έλλειμμα στο ισοζύγιο των εξωτερικών πληρωμών θα έχαναν τελικώς τουλάχιστον μέρος των δανεικών, οδήγησαν την Ελλάδα σε υπερδανεισμό.
-Η απίστευτη και χωρίς προηγούμενο διαφθορά μεγάλου μέρους της Ελληνικής Κοινωνίας και του Ελληνικού Πολιτικού κόσμου («είπαμε να κάνουμε και κάποιο δώρο στους εαυτούς μας, όχι όμως πάνω από πεντακόσια εκατομμύρια», «βίλλα της αγάπης» και χορηγοί της, Κοσκωτάς, εξοπλισμοί κλπ κλπ).
Συμφωνώ αλλά διορθώνω ότι οι δανειστές μόνο μυωπική ηλιθιότητα δεν έχουν, βαδίζουν πάντα με συγκεκριμένο σκοπό ο οποίος ακόμα δεν ολοκληρώθηκε, αυτό θα γίνει με την αποδόμηση της κοινωνίας και το ξεπούλημα της χώρας.
DeleteΜόνο μυωπική ηλιθιότητα των δανειστών δεν βλέπω,αντίθετα βλέπω προσχεδιασμένο σχέδιο αποδόμησης της ελληνικής κοινωνίας και ξεπούλημα της χώρας.
DeleteΠαρακολουθώ με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τους προβληματισμούς σας, αγαπητέ κύριε Αντώνιε. Αν μη τι άλλο, οι προβληματισμοί αυτοί και η εξέλιξη της σκέψης σας δείχνουν ότι, σε σχέση με πολλούς άλλους, που τους προσελκύει η δύναμη της αδράνειας, ευρίσκεσθε σε πλεονεκτική θέση, διότι είσθε κινητικός.
ReplyDeleteΤο θέμα του αν η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ του τόπου έκανε λάθος, ή όχι, με την υιοθέτηση του ευρώ, ως νομίσματος, το έχουμε κουβεντιάσει στο παρελθόν (πρόσφατο και κάπως παλαιό). Οι απόψεις μου είναι εκφρασμένες από παλαιά. Και νομίζω ότι δεν έχω κάνει λάθος. (Δείτε στο μπλογκ μου τα θέματα : «Επιστροφή στην δραχμή : Θα ήταν μια λύση, αν είχαμε σοβαρή πολιτικοοικονομική ελίτ» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2009/12/blog-post_12.html και «Η χρησιμότητα της θεωρίας του Τζων Μαίηναρντ Κέϋνς, για την πτώση της οριακής και της μέσης ροπής προς κατανάλωση (marginal and average propensity to consume) στην εξέταση της παρούσας καπιταλιστικής ύφεσης. (Η ανισοκατανομή του εισοδήματος και η ανάγκη για την "ευθανασία των εισοδηματιών") http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/09/margine-and-average-propensity-to.html και «Η τεχνικοοικονομική βάση της ελληνικής χρεωκοπίας και η παταγώδης στρατηγική αποτυχία της "ευρωπαϊστικής"/κοσμοπολιτικής ελληνικής ελίτ. (Η ιδεολογία της χρεωκοπίας, ως ψευδής συνείδηση)» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2012/03/technical-basis-of-greek-default.html ).
Δεν είναι μόνον ότι έκανε λάθος, με την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη, η αφελής "ευρωπαϊστική"/κοσμοπολιτική ελίτ του τόπου. Διέπραξε έγκλημα, οδηγώντας την Ελλάδα στην μεγαλύτερη στρατηγική της ήττα στην σύγχρονη εποχή. Μαι ήττα, η οποία θα αφήσει πίσω της συντρίμμια, ακόμα και αν, από εδώ και πέρα, εξελιχθεί το καλύτερο σενάριο, που είναι δυνατόν να υπάρξει.
Η τραγική αυτή ελίτ αρνείται να ομολογήσει ότι η χώρα, αν δεν είχε εισέλθει στην ευρωζώνη, θα είχε ξεπεράσει, μέσα στο 2010, τις επιπτώσεις της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και της ύφεσης του 2008 - 2009 και θα είχε εισέλθει, με την ανάκτηση των ανταγωνιστικών της πλεονεκτημάτων, μέσα από μια λελογισμένη υποτίμηση της δραχμής, σε μια περίοδο ταχύρρυθμης ανάπτυξης, ανάλογης με αυτήν της Τουρκίας.
Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Η χώρα δεν έπρεπε να μπει στην ευρωζώνη και έπρεπε να διατηρήσει την δραχμή, ως εθνικό νόμισμα, έστω και μόνον λόγω του υπερβολικού της χρέους, που το 2002 ήταν πάνω από το 100% του ΑΕΠ της και το οποίο χρηματοδοτούνταν, έως τότε, άνετα, μέσα από την άσκηση του εκδοτικού δικαιώματος του νομίσματος, που είχε το ελληνικό κράτος (δικαίωμα seigniorage) και του εικονικού δανεισμού (διαδικασία του fiat currency), ακριβώς επειδή το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν, έως τότε, κατά 86% δραχμικό χρέος. Ήταν δηλαδή, ένα "μαλακό" εσωτερικό και αυτοεξυπηρετούμενο χρέος.
Με το ευρώ, αυτό έλαβε τέλος. Το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετατρεπόμενο σε χρέος σε ευρώ, κατέστησε την χώρα αφανώς χρεωκοπημένη χώρα, ήδη από το 2002 και τούτο διότι αυτό το χρέος μετετράπη σε ένα "σκληρό", ουσιαστικά εξωτερικό και αδύνατο να εξυπηρετηθεί χρέος (αφού το δημόσιο είχε χάσει το δικαίωμα της έκδοσης νομίσματος, με το οποίο να μπορεί να πληρώνει τα χρέη του).
Η χώρα πρέπει, επειγόντως, να βγει από το ευρώ, αν και η ελίτ του τόπου είναι ανίκανη και επικίνδυνη, για ένα τέτοιο εγχείρημα - και αυτό είναι το τραγικό αδιέξοδο που βιώνει ο ελληνικός πληθυσμός.
Όλα όσα λέει ο Προβόπουλος και η "ευρωπαϊστική" πολιτικοοικονομική ελίτ του τόπου είναι ανοησίες. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πανικόβλητοι και αν και γνωρίζουν το μέγεθος του εγκλήματος που διέπραξαν, δεν τολμούν να το διορθώσουν, διότι, ούτε σχέδιο έχουν, ούτε την δύναμη που απαιτείται, για να διαπραγματευθούν ένα τέτοιο σενάριο, με τους εταίρους της ευρωζώνης, οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν μια ελληνική έξοδο από το ευρώ.
ReplyDeleteΚαι δεν είναι διατεθειμένοι να την δεχθούν την ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη, οι λοιποί εταίροι για δύο λόγους :
1) Διότι η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη, μπορεί να γίνει μόνον με την μετατροπή του συνόλου του ελληνικού χρέους από χρέος σε ευρώ, σε χρέος στο νέο νόμισμα της χώρας μας - γεγονός το οποίο παραπέμπει σε ουσιαστική διαγραφή του ελληνικού δημόσιου, αλλά και του ιδιωτικού χρέους, μέσω του πληθωρισμού, ή σε, απ' ευθείας, σχεδόν πλήρη διαγραφή του.
2) Επειδή (και αυτό είναι το κυριότερο) η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη σημαίνει και την ουσιαστική διάλυση της ευρωζώνης. Την Ελλάδα θα την ακολουθήσουν όλοι οι άλλοι.
Η χώρα πρέπει, λοιπόν, να βγει από την ευρωζώνη, αλλά και αυτό δεν είναι εύκολο. Θα περάσει ένα σύντομο σοκ, αλλά γρήγορα θα ορθοποδήσει και θα επανέλθει σε υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ δύσκολα, αλλά γίνονται δυσκολότερα, όσο η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ επιμένει στην στρατηγική της παραμονής στο ευρώ. Και η ελίτ αυτή, που τα έκανε χάλια, δεν έχει την δύναμη να παραδεχθεί το λάθος της και να το διορθώσει.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι σκληρή και στο τέλος θα επικρατήσει της ανόητης βουλησιαρχίας των εντοπίων εραστών του ευρώ. Ήδη, ο απλός κόσμος ωριμάζει. Οι πολιτικοί του καθυστερούν (αν και σε αυτόυς παρατηρείται μια κινητικότητα).
Απλώς, όσο καθυστερούμε, τόσο διογκώνουμε το κόστος. Δυστυχώς.
(Και αυτά τα λέει κάποιος, που δεν είναι αντιευρωπαϊστής...)
Ευχαριστώ για τις γόνιμες συνεισφορές. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνώ. Ωστόσω αυτό που θα είχε ενδιαφέρον είναι να ακούγαμε τις απόψεις των κομμάτων για το ζήτημα ενόψει εκλογών, νομίζω
ReplyDeleteTassosAnastassopoulos has left a new comment on your post "''ΗΤΑΝ ΛΑΘΟΣ Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΕΥΡΩ?'' του Α.Τ.":
ReplyDeleteΠαρακολουθώ με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τους προβληματισμούς σας, αγαπητέ κύριε Αντώνιε. Αν μη τι άλλο, οι προβληματισμοί αυτοί και η εξέλιξη της σκέψης σας δείχνουν ότι, σε σχέση με πολλούς άλλους, που τους προσελκύει η δύναμη της αδράνειας, ευρίσκεσθε σε πλεονεκτική θέση, διότι είσθε κινητικός.
Το θέμα του αν η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ του τόπου έκανε λάθος, ή όχι, με την υιοθέτηση του ευρώ, ως νομίσματος, το έχουμε κουβεντιάσει στο παρελθόν (πρόσφατο και κάπως παλαιό). Οι απόψεις μου είναι εκφρασμένες από παλαιά. Και νομίζω ότι δεν έχω κάνει λάθος. (Δείτε στο μπλογκ μου τα θέματα : «Επιστροφή στην δραχμή : Θα ήταν μια λύση, αν είχαμε σοβαρή πολιτικοοικονομική ελίτ» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2009/12/blog-post_12.html και «Η χρησιμότητα της θεωρίας του Τζων Μαίηναρντ Κέϋνς, για την πτώση της οριακής και της μέσης ροπής προς κατανάλωση (marginal and average propensity to consume) στην εξέταση της παρούσας καπιταλιστικής ύφεσης. (Η ανισοκατανομή του εισοδήματος και η ανάγκη για την "ευθανασία των εισοδηματιών") http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/09/margine-and-average-propensity-to.html και «Η τεχνικοοικονομική βάση της ελληνικής χρεωκοπίας και η παταγώδης στρατηγική αποτυχία της "ευρωπαϊστικής"/κοσμοπολιτικής ελληνικής ελίτ. (Η ιδεολογία της χρεωκοπίας, ως ψευδής συνείδηση)» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2012/03/technical-basis-of-greek-default.html ).
Δεν είναι μόνον ότι έκανε λάθος, με την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη, η αφελής "ευρωπαϊστική"/κοσμοπολιτική ελίτ του τόπου. Διέπραξε έγκλημα, οδηγώντας την Ελλάδα στην μεγαλύτερη στρατηγική της ήττα στην σύγχρονη εποχή. Μαι ήττα, η οποία θα αφήσει πίσω της συντρίμμια, ακόμα και αν, από εδώ και πέρα, εξελιχθεί το καλύτερο σενάριο, που είναι δυνατόν να υπάρξει.
Η τραγική αυτή ελίτ αρνείται να ομολογήσει ότι η χώρα, αν δεν είχε εισέλθει στην ευρωζώνη, θα είχε ξεπεράσει, μέσα στο 2010, τις επιπτώσεις της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και της ύφεσης του 2008 - 2009 και θα είχε εισέλθει, με την ανάκτηση των ανταγωνιστικών της πλεονεκτημάτων, μέσα από μια λελογισμένη υποτίμηση της δραχμής, σε μια περίοδο ταχύρρυθμης ανάπτυξης, ανάλογης με αυτήν της Τουρκίας.
Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Η χώρα δεν έπρεπε να μπει στην ευρωζώνη και έπρεπε να διατηρήσει την δραχμή, ως εθνικό νόμισμα, έστω και μόνον λόγω του υπερβολικού της χρέους, που το 2002 ήταν πάνω από το 100% του ΑΕΠ της και το οποίο χρηματοδοτούνταν, έως τότε, άνετα, μέσα από την άσκηση του εκδοτικού δικαιώματος του νομίσματος, που είχε το ελληνικό κράτος (δικαίωμα seigniorage) και του εικονικού δανεισμού (διαδικασία του fiat currency), ακριβώς επειδή το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν, έως τότε, κατά 86% δραχμικό χρέος. Ήταν δηλαδή, ένα "μαλακό" εσωτερικό και αυτοεξυπηρετούμενο χρέος.
Με το ευρώ, αυτό έλαβε τέλος. Το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετατρεπόμενο σε χρέος σε ευρώ, κατέστησε την χώρα αφανώς χρεωκοπημένη χώρα, ήδη από το 2002 και τούτο διότι αυτό το χρέος μετετράπη σε ένα "σκληρό", ουσιαστικά εξωτερικό και αδύνατο να εξυπηρετηθεί χρέος (αφού το δημόσιο είχε χάσει το δικαίωμα της έκδοσης νομίσματος, με το οποίο να μπορεί να πληρώνει τα χρέη του).
Η χώρα πρέπει, επειγόντως, να βγει από το ευρώ, αν και η ελίτ του τόπου είναι ανίκανη και επικίνδυνη, για ένα τέτοιο εγχείρημα - και αυτό είναι το τραγικό αδιέξοδο που βιώνει ο ελληνικός πληθυσμός.
"Ωστόσω αυτό που θα είχε ενδιαφέρον είναι να ακούγαμε τις απόψεις των κομμάτων για το ζήτημα ενόψει εκλογών, νομίζω"
ReplyDeleteΜα τα κόμματα Αντώνη θα μας πουν αυτά που νομίζουν ότι θέλει να ακούσει η πλειοψηφία..
Τα κόμματα δεν πρόκειται να πουν ούτε λέξη, για το θέμα αυτό κύριε Αντώνιε. (Ομιλώ, φυσικά, για τα καθεστωτικά κόμματα).
ReplyDeleteΚυρίως, το ΠΑΣΟΚ των Σημίτη - ΓΑΠ - Βενιζέλου, αλλά και η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά, όπως και η "ανανεωτική" αριστερά του Φώτη Κουβέλη (και όχι μόνο), όπως και τα παραρτήματά τους (Ντόρα Μπακογιάννη κλπ), που οδήγησαν την χώρα στην μεγαλύτερη στρατηγική της ήττα (η οποία ισοδυναμεί με μια μεγάλη πολεμική ήττα) και στον ήδη επελθόντα και εξελισσόμενο όλεθρο, με την ένταξή της στην ευρωζώνη, δεν θα πουν τίποτε, διότι, ακόμα, ελπίζουν σε ένα θαύμα και διότι, αν πουν κάτι, γύρω από αυτό, θα ομολογήσουν την πλήρη αποτυχία τους.
Πολύ περισσότερο που φοβούνται ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει αρχίσει να μεταστρέφεται, θεαματικά, με αποτέλεσμα το ευρώ να στοχοποιείται, από ευρέα και ολοένα και διογκούμενα στρώματα του πληθυσμού, ως υπεύθυνο, για την παρούσα δυστυχία της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτό το γεγονός αποτελεί και τον εφιάλτη της μεγάλης πλειοψηφίας της εντόπιας πολιτικοοικονομικής ελίτ, η οποία επιθυμεί, να στηρίξει την ένταξη στην ευρωζώνη, πάση θυσία (αρκεί αυτή η θυσία να είναι θυσία των άλλων και όχι της ιδίας).
Όπως πράττει και η πλειοψηφία των λοιπών ευρωπαϊκών ελίτ, που δέσμευσαν τις χώρες τους στο ευρώ και την ζώνη του.
Ως εκ τούτου, αγαπητέ κύριε Αντώνιε, μην περιμένετε στην παρούσα εκλογική αναμέτρηση (που τελειώνει, άλλωστε), από αυτά τα κόμματα, να πουν ο,τιδήποτε που μπορεί να αποβεί αρνητικό για την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Δεν θα το πράξουν και θα το αποφύγουν.
Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, που δεν θα αργήσει πολύ (ή στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, που θα λάβουν χώρα και αυτές σχετικά γρήγορα), βλέπουμε...