''Ως νέος φοιτητής έπαιζα πότε πότε πόκερ. Κυρίως για να περάσει η ώρα. Ωστόσο, με τον καιρό κατάλαβα ότι δεν μου πάει αυτό το παιχνίδι. Η ψυχοσύνθεσή μου ήταν ακατάλληλη. Νομίζω ότι το κύριο πρόβλημά μου με το χαριτωμένο παίγνιο ήταν η αδυναμία μου να κάνω μπλόφες. Και το άγχος που μου προκαλούσε κάθε γύρος, είτε έχανα είτε κέρδιζα. Χρόνια μετά διαπίστωσα τη διαφορά μου από όσους ασχολούνται με την πολιτική. Κατάλαβα, δηλαδή, ότι οι πολιτικοί τόσο στη χώρα μου αλλά και στην ξενιτιά είχαν αυτά τα δυο χαρακτηριστικά που με απομάκρυναν από το πόκερ. Δηλαδή είχαν στο αίμα τους την μπλόφα και την ψυχραιμία που απαιτείται από τους χαρτοπαίκτες. Με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι δεν αντέχω ούτε την νοοτροπία των παικτών των χρηματιστηρίων. Κι έτσι βρέθηκα παρατηρητής των θεάτρων της ιστορίας.
Αυτά τα θυμήθηκα παρακολουθώντας την ή μάλλον τις προεκλογικές κουβέντες και τοποθετήσεις. Κάποιοι πολιτικοί αρχηγοί, αν όχι όλοι, μετέρχονται, νομίζω, τις πιο πάνω ιδιότητες με τρόπο που ακόμη κι εγώ τις καταλαβαίνω..''
No comments:
Post a Comment