ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗ ''ΤΟ ΖΟΥΜΙ ΤΟΥ ΠΕΤΕΙΝΟΥ'' (ΕΣΤΙΑ) της ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΟΤΖΙΑ

''Να που ξαναέγινε επίκαιρη η λογοτεχνική στράτευση και η συνακόλουθη προβληματική γύρω από τους βαθμούς αυτονομίας του λογοτεχνικού έργου από τις κοινωνικές συνθήκες. Εξέλιξη αναμενόμενη όταν οι καιροί είναι δύσκολοι και η λογοτεχνία, ως λόγος ηθικός, νιώθει υποχρεωμένη να τεθεί στην υπηρεσία κρίσιμων κοινωνικών αιτημάτων. Το δίλημμα στο οποίο ο κριτικός καλείται να απαντήσει είναι κατά πόσο, σε περιόδους πολιτικής όξυνσης και συγκρουσιακού κλίματος, επιτρέπει στις πολιτικές και κοινωνικές ιδέες του κειμένου, του συγγραφέα και τις δικές του να προσδιορίσουν αποφασιστικά την αισθητική ματιά του. Κατά πόσον κατορθώνει να σταθμίσει σχετικά ανεπηρέαστα αν υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στα ιδεολογικά και αισθητικά συστατικά σύνθεσης του κειμένου. Κατά πόσον τέλος πάντων η ιδεολογική του σύμπλευση ή η απόκλιση προς το κείμενο ορίζουν την καλαισθητική του κρίση. Παράδειγμα η περίπτωση του Γιάννη Μακριδάκη.

Ο απόηχος της οικονομικής πτώχευσης είναι εξαιρετικά αισθητός στα έργα του. Εξ αντιστίξεως. Aνθρωποι της υπαίθρου δεμένοι με τη φύση, πρόσωπα σε πλήρη αρμονία με τους ρυθμούς της γης, οι ήρωες του Χιώτη πεζογράφου ασκούν αμέσως ή εμμέσως κριτική σε μια αστική ζωή που έχει περιέλθει σε αδιέξοδο..''

Διαβάστε περισσότερα..