''ΟΙ ΒΙΟΛΕΤΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ''(ΚΕΔΡΟΣ) ΑΠΟ ΤΗΝ ''ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ'' (PHILIP KERR),ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΝΤΩΝΗ ΓΚΟΛΤΣΟΥ

Να ξεκινήσουμε, απαλλασσόμενοι από το “έρμα”.

Ποιο είναι το “έρμα”; Μα, η εμμονή του Kerr να αντιγράφει τον Chandler σε όρους hardboiled χιούμορ· για τη λεκτική σύντμηση του φαινομένου, να το αποκαλέσουμε “chandlerism”.

Τα chandlerisms, λοιπόν, καταλαμβάνουν το κείμενο, ενίοτε μέχρι κορεσμού. Ανεξάρτητα το πόσο επιτυχημένα είναι (και είναι πολύ συχνά εξαιρετικά επιτυχημένα, ενδεικτικά, βλ. σελ. 16, 25, 26, 34, 48, 55, 56, 60, 62, 63, 86, 87, 109, 115, 119, 129, 137, 151, 218, 260, 281) είναι ο ρυθμός της εμφάνισής τους που κουράζει και, που, φορές-φορές, αποπροσανατολίζει. Ένα, το κρατούμενο.

Υπάρχει και δεύτερο, όπως σωστά το υπογραμμίζει και η φίλη μας Ρένια Κυδωνιέως: Φαντάζεστε έναν προπολεμικό Γερμανό “ιδιωτικό ερευνητή”, σε ατάκες τύπου “Adiόs, hombre”; (σελ. 17). Πταίσματα, θα μου πείτε!

Υπάρχει και τρίτο, το πιο σημαντικό, αλλά, γι αυτό, αρκετά πιο κάτω.

“Οι βιολέτες του Μάρτη”, λοιπόν.

Μία διευκρίνιση, εδώ: “Βιολέτες του Μάρτη” ονομάστηκαν όσοι έσπευσαν να εγγραφούν στο Γερμανικό Ναζιστικό Κόμμα, αμέσως μετά την υπογραφή του “Νόμου για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης του Λαού και του Reich”
Διαβάστε περισσότερα στην Μεταρρύθμιση..
Scribd..