Πριν από έναν αιώνα, όταν το Ηarrods αποφάσισε να ανοίξει το πρώτο του κατάστημα στο εξωτερικό, διάλεξε να εγκατασταθεί στο Μπουένος Αϊρες. Το 1914 η Αργεντινή ξεχώριζε ως χώρα με μέλλον. Η οικονομία της είχε σημειώσει τέσσερις δεκαετίες ταχύτερης ανάπτυξης από ό,τι η αμερικανική, ενώ το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν υψηλότερο από αυτό της Γερμανίας, της Γαλλίας ή της Ιταλίας. Για τους νέους και φιλόδοξους, η επιλογή ανάμεσα στην Αργεντινή και την Καλιφόρνια ήταν δύσκολη.
Η Αργεντινή παραμένει αξιαγάπητη – μόνο που τώρα έχει τα χάλια της. Το Harrods έκλεισε το 1998, ενώ η χώρα βρίσκεται για μία ακόμη φορά στο επίκεντρο μιας κρίσης των αναδυόμενων αγορών. Η κρίση αυτή μπορεί να αποδοθεί στην ανικανότητα της προέδρου Κριστίνα Κίρχνερ, μόνο που η Κίρχνερ είναι απλώς η τελευταία σε μια σειρά λαϊκιστών, αστοιχείωτων στα οικονομικά, με πρώτο διδάξαντα τον Χουάν Περόν. Ο ανταγωνισμός με τη Γερμανία έχει πάει περίπατο και τώρα οι Χιλιανοί και οι Ουρουγουανοί είναι πλουσιότεροι από τους Αργεντίνους.
Γιατί όμως να σταθεί κανείς σε μία μεμονωμένη εθνική τραγωδία; Διότι ο πραγματικός κίνδυνος για μια χώρα είναι να γίνει η Αργεντινή του 21ου αιώνα. Δεν είναι δύσκολο να εισέλθει μια χώρα σε σταθερή τροχιά παρακμής. Δεν χρειάζεται κάτι το ακραίο, οι αδύναμοι θεσμοί, οι επαρχιώτες πολιτικοί, η οκνηρή εξάρτηση από μερικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και η συστηματική άρνηση της πραγματικότητας αρκούν..
Η Αργεντινή παραμένει αξιαγάπητη – μόνο που τώρα έχει τα χάλια της. Το Harrods έκλεισε το 1998, ενώ η χώρα βρίσκεται για μία ακόμη φορά στο επίκεντρο μιας κρίσης των αναδυόμενων αγορών. Η κρίση αυτή μπορεί να αποδοθεί στην ανικανότητα της προέδρου Κριστίνα Κίρχνερ, μόνο που η Κίρχνερ είναι απλώς η τελευταία σε μια σειρά λαϊκιστών, αστοιχείωτων στα οικονομικά, με πρώτο διδάξαντα τον Χουάν Περόν. Ο ανταγωνισμός με τη Γερμανία έχει πάει περίπατο και τώρα οι Χιλιανοί και οι Ουρουγουανοί είναι πλουσιότεροι από τους Αργεντίνους.
Γιατί όμως να σταθεί κανείς σε μία μεμονωμένη εθνική τραγωδία; Διότι ο πραγματικός κίνδυνος για μια χώρα είναι να γίνει η Αργεντινή του 21ου αιώνα. Δεν είναι δύσκολο να εισέλθει μια χώρα σε σταθερή τροχιά παρακμής. Δεν χρειάζεται κάτι το ακραίο, οι αδύναμοι θεσμοί, οι επαρχιώτες πολιτικοί, η οκνηρή εξάρτηση από μερικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και η συστηματική άρνηση της πραγματικότητας αρκούν..
Δυστυχώς το Ελληνικό Κράτος και την Ελληνική κοινωνία διακρίνει ακόμη "η συστηματική άρνηση της πραγματικότητας"
ReplyDeleteΕίμεθα καθυστερημένοι και ανατολίτες. Ας προσαρμοσθούμε
DeleteΚομματάκι μονόπλευρη η ενημέρωσή σου, Αντώνη. Τι να μας πει το όργανο του νεοφιλελευθερισμού; Είναι σαν να ρωτάμε τον λύκο γιατί έφαγε το πρόβατο, κι αυτός να μας απαντά, "το καημένο ακολούθησε λανθασμένες οδηγίες".
ReplyDeleteΗ τραγωδία της Λατινικής Αμερικής είναι η γειτνίασή της με τις ΗΠΑ. "Δυστυχισμένο Μεξικό, τόσο μακριά από το Θεό και τόσο κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες"!
Σε όλη την ιστορία της, οι διεφθαρμένες ηγεσίες ήταν εγκάθετες.
Τατιάνα
Τατιάνα δεν νομίζω ότι το θέμα είναι τι έκαναν οι Αμερικανοί, αλλά τι δεν εκαναν οι Αργεντινοί. Για το τι έκαναν οι αμερικανοί στο ''ΜΑΠΟΥΤΣΕ'' λέγονται όλα. Οι εκπαιδευμένοι από τοην ΣΙΑ στρατιωτικοί από πολλές χώρες της Κεντρικής Αμερικής -Χιλή, Παναμά, Ουρουγουάη κλπ ερριξαν το λάδι στην φωτιά. Αλλά η φωτιά ήσαν οι Αργεντίνοι. Οπως για εμάς τον εμφύλιο τον ''λαδωσαν'' οι ξένοι, αλλά η φωτιά ε'ιμασταν εμείς. Τα άλλα είναι για ξεκάρφωμα.
ReplyDeleteΟ Εκόνομιστ δεν ειναι νεοφιλελευθερος, αλλά το παλαιότερο φιλελε'υθερο έντυπο. Την διαφορ'α υποθέτω την γνωρίζεις. Πάντως πριν το άρθρο του Εκόνομιστ ε'ιχα γρ'αψει εγ'ω ένα 'αρθρο και σου το στ'ελνω
http://strongeuro.blogspot.gr/2014/02/blog-post_6.html
Στην Ελλάδα κυκλοφορεί ακόμη η φήμη (κατ΄ εμέ αβάσιμη) ότι υπάρχει δέντρο που τα φύλλα του είναι ευρώ. Την πίστευαν όλοι σχεδόν οι πολιτικοί αλλά και οι δημοσιογράφοι των πρωϊνάδικων. Τώρα η διασπορά της έχει περιορισθεί μόνον στα πέριξ της πλατείας Κουμουνδούρου και στα πρωϊνάδικα.
ReplyDeleteΑς ελπ'ίσουμε
ReplyDelete