''..Οι ιστορίες των φόνων λειτουργούν για ένα -σημαντικό- διάστημα παράλληλα
και η Marinina καταφέρνει να “κρύψει” τον συνδετικό τους κρίκο κομψά
και αποτελεσματικά. Και είναι από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της
Marinina, το να “αποκοιμίζει” τον αναγνώστη μέσα σε ένα περιβάλλον
οικειότητας, κοινότοπων συζητήσεων, απλής -έως απλοϊκής- γλώσσας, και
χαρακτήρων που συχνά φλερτάρουν με το οπερετικό. Θα ήταν έτοιμος να
στοιχηματίσει κανείς ότι, επί των ημερών της σαν αναλύτριας, η
επαγγελματική συμπεριφορά και επίδοση της μελλοντικής συγγραφέως δεν
διέφεραν κατά πολύ του αντίστοιχου προφίλ της Καμένσκαγια... Επί πλέον, ο
επαγγελματισμός στη γραφή της Marinina είναι προφανής. Ο συλλογισμός
των σελίδων 267/268, ο σχετικός με τη διάχυση και τη συρραφή της
“πληροφορίας” μοιάζει τυπικό δείγμα αναλυτικής σκέψης. Ίδιο δείγμα
γραφής και το απόσπασμα, το σχετικό με τον ορισμό/διάκριση “σκοπευτή”
και “ελεύθερου σκοπευτή” (Σελ. 290-294). Είναι μάλλον βέβαιο
ότι ο J. P. Manchette θα αντέγραφε ευχαρίστως αυτές τις τελευταίες
σελίδες. Επί το περισσότερο “γωνιώδες” και το ελλειπτικότερο, ίσως...''
Διαβάστε περισσότερα..
No comments:
Post a Comment