''Ένα εύλογο ερώτημα που γεννήθηκε μετά τη βραβευμένη συλλογή «Κάτι θα
γίνει θα δεις» (2010), ήταν τι θα μπορούσε να γράψει εν συνεχεία ο
Χρήστος Οικονόμου; Να παρακάμψει, να αψηφήσει, να υπερβεί την
αποπνικτική ατμόσφαιρα απόλυτης εγκατάλειψης, βαθιάς ταπείνωσης και
ριζικού αδιεξόδου των ανυπεράσπιστων ηρώων του στις δυτικές συνοικίες
της Αθήνας; Ή να επανέλθει στις οδύνες τους; Διότι τα κείμενά του ήταν
τόσο ολοκληρωτικά δοσμένα στον πόνο τους, τόσο ισχυρά σφραγισμένα απ’
την απόγνωση, τόσο ποτισμένα απ’ την πικρία τους, που η απομάκρυνση από
τα πάθη τους θα έμοιαζε προδοσία. Θα είχε όμως κάτι άλλο να προσθέσει;
Ως ηθικά ακέραιο άτομο, ο σαραντατετράχρονος συγγραφέας παρέμεινε πιστός στον κόσμο του – και ως αυθεντικός τεχνίτης τον εμπλούτισε. Τα τέσσερα διηγήματα της νέας συλλογής, «Το καλό θα ’ρθει από τη θάλασσα», μεταφέρουν τη δράση τους σε ένα διαφορετικό νεοελληνικό τοπίο, στην παραθαλάσσια τουριστική ύπαιθρο – σε ένα φανταστικό κυκλαδικό νησί μεταξύ Σαντορίνης και Κρήτης. Ενδεχομένως πρόκειται για κάποιο ξέγνοιαστο χώρο θερινής φυγής με γοητευτική ατμόσφαιρα που ελκύει τους τουρίστες, διότι είναι φανερό πως το νησί της συλλογής διαθέτει βαριά τουριστική βιομηχανία..''
Ως ηθικά ακέραιο άτομο, ο σαραντατετράχρονος συγγραφέας παρέμεινε πιστός στον κόσμο του – και ως αυθεντικός τεχνίτης τον εμπλούτισε. Τα τέσσερα διηγήματα της νέας συλλογής, «Το καλό θα ’ρθει από τη θάλασσα», μεταφέρουν τη δράση τους σε ένα διαφορετικό νεοελληνικό τοπίο, στην παραθαλάσσια τουριστική ύπαιθρο – σε ένα φανταστικό κυκλαδικό νησί μεταξύ Σαντορίνης και Κρήτης. Ενδεχομένως πρόκειται για κάποιο ξέγνοιαστο χώρο θερινής φυγής με γοητευτική ατμόσφαιρα που ελκύει τους τουρίστες, διότι είναι φανερό πως το νησί της συλλογής διαθέτει βαριά τουριστική βιομηχανία..''
No comments:
Post a Comment