Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

''Δεν τον αντέχω. Κάθε Κυριακή αντί για ψητό με πατάτες και θαλπωρή στο δικό μας οικογενειακό τραπέζι   σερβίρεται θάνατος. Κάθε Κυριακή, βρέξει χιονίσει, επίσκεψη στης μαμάς μου όπου τα τελευταία χρόνια έρχεται και ο θείος μου να σβύσει κι αυτός λίγο από τη μοναξιά του και να ρουφήξει χυμούς από τους κατιώντες. Ως μη όφειλε καθώς δεν έκανε παιδιά για να μην ενοχληθεί. Ως μη ώφειλε (δις) καθώς ποτέ δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη  αλλά με θυμήθηκε τώρα που προσφέρω παρέα, συμπαράσταση  και το  γιό που δεν είχε ποτέ.

Ένα εξουθενωτικό καρέ της Κυριακής ενισχυμένο τον τελευταίο καιρό από δύο ελκώμενα, ένα από τη Σερβία και ένα από τη Βουλγαρία. Δε λέω, καλά ναναι τα κορίτσια σερβίρουν και γλυκό, αλλά ξεφορτώνουν κι αυτές  τη δική τους μοναξιά κακοπάθεια και φτώχεια στο ήδη βεβαρημένο οικογενειακό μας πάλκο. Ένα περίεργο πράγμα, όλες αυτές οι βοηθοί που έχουν παρελάσει στις κουζίνες και τις κρεβατοκάμαρες των γονιών μας έχουν την ίδια μοίρα. Έναν αποτυχημένο γάμο και έναν απόντα σύζηγο. Στέλνουν στην πατρίδα ότι βγάζουν, εδώ ψωνίζουν αποκλειστικά προϊόντα της πατρίδας τους και μεταφέρουν τα μαύρα χρήματα με πούλμαν στη ζούλα. Άλλη αφαίμαξη κι αυτή αλλά παρεκτράπην..''

Διαβάστε περισσότερα..