Gaston Leroux ''Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου'' (διόπτρα-2015) ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΒΗΣ

Ο Γκαστόν Λερού (1868-1927), γνωστός κυρίως από το μυθιστόρημά του “Το φάντασμα της όπερας”, το οποίο και μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο και παίχτηκε σε θεατρικές σκηνές (έγινε μιούζικαλ από τον Άντριου Λόιντ Γουέμπερ), έκανε κάτι πολύ απλό: πήρε το διήγημα “Οι φόνοι της οδού Μοργκ”, του Έντγκαρ Άλαν Πόε, πατέρα της αστυνομικής λογοτεχνίας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Graham’s Magazine, το 1841, το ανέλυσε σε επιμέρους στοιχεία και έγραψε το μυθιστόρημα “Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου”. Ήρωας του Πόε ήταν ο Αύγουστος Ντιπέν, ένας ευφυής και εκκεντρικός διανοούμενος που έλυνε αστυνομικά αινίγματα χάρη στις αναλυτικές ικανότητες του μυαλού του (γι’ αυτόν μιλάει κάποιος ανώνυμος αφηγητής). Ο Λερού πήρε τον Ντιπέν, τον έκανε δημοσιογράφο, τον ονόμασε Ζοζέφ Ρουλεταμπίλ και πρόσθεσε μια παράξενη ερωτική ιστορία με αρκετά πρόσωπα. Το μυθιστόρημά του δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό L’Illustration, το 1907 κaι εκδόθηκε τον επόμενο χρόνο. Πρόκειται για ένα εμβληματικό έργο της γαλλικής και της παγκόσμιας αστυνομικής φιλολογίας, που γοητεύει τον αναγνώστη από         τον τρόπο που ο πρωταγωνιστής εξιχνιάζει ένα παράξενο            και φαινομενικά δυσεπίλυτο έγκλημα, καθόλου αλλόκοτο                    - δεδομένου ότι, σε εκείνο του Πόε, ο δολοφόνος ήταν ένας ουρακοτάγκος.

Διαβάστε περισσότερα..