Πρόσφατα η δημόσια συζήτηση εστιάστηκε ξανά στο πώς υπολογίστηκε το έλλειμμα του 2009 αλλά για τους λάθος λόγους. Οχι για να μάθουμε τα πραγματικά περιστατικά που οδήγησαν στη διόγκωσή του και πώς θα τα αποφύγουμε στο μέλλον αλλά μόνο για το ύψος του ώστε να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό άλλοθι. Μερικοί πιστεύουν ότι αν το νούμερο βρεθεί λάθος και μικρότερο, θα είναι ο από μηχανής θεός της απαλλαγής της ΝΔ από τις ευθύνες για την κρίση. Αλλοι πάλι νομίζουν ότι αν βρεθεί σωστό και μεγάλο, θα δικαιώσει τους χειρισμούς του ΠαΣοΚ μετά τις εκλογές του 2009 και του Μνημονίου που ήλθε λίγους μήνες μετά.
Η ουσία της υπόθεσης όμως κάθε άλλο παρά ευνοεί την εκατέρωθεν πολιτική εκμετάλλευση, απλούστατα γιατί η τροπή που πήραν τα πράγματα με την ΕΛΣΤΑΤ εξηγείται χωρίς ίχνος από συνωμοσίες και ξένους δαίμονες. Μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε για το έλλειμμα του 2009 ήταν προφανές ότι οι διεθνείς οργανισμοί θα επέβαλλαν ένα άτομο της εμπιστοσύνης τους και όποιος και να ερχόταν θα εφάρμοζε τους κανόνες με τη μέγιστη δυνατή αυστηρότητα για να μην αμφισβητηθεί εκ νέου. Επειδή αρκετοί από τους κανόνες της Eurostat αφήνουν περιθώρια ευελιξίας, πιθανόν ορισμένα κονδύλια (κυρίως όσα αφορούν ελλείμματα των ΔΕΚΟ) να μη χρειαζόταν να καταχωρισθούν όλα το 2009 αλλά σταδιακά τα επόμενα χρόνια. Ακόμα όμως και η πλήρης ένταξη δεν παραβιάζει τυπικά το γράμμα των κανονισμών και η Eurostat ήταν υποχρεωμένη να επικυρώσει το αποτέλεσμα, ασχέτως αν άλλα κράτη επιλέγουν μια πιο ευέλικτη αντιμετώπιση..
Διαβάστε περισσότερα.. 
No comments:
Post a Comment